Java

In de trein van Bandung

naar Jogya

zie ik Java

van een afstand.

Kijkend door het raam

schiet het uitheemse

als op TV voorbij.

Telkens weer een ander shot.

Maar bij elke tussenstop

sta ik met beide benen

aan de andere kant

van de aarde.

Op het zuidelijk halfrond

dichtbij de evenaar. Handelaren bieden fruit aan

in zwetende zakjes.

Blikjes coca cola, sterk verbleekt.

Alles zonder datum, alles over datum.

Dagen in de broeiende zon,

in de rottende warmte,

het wordt niet verkocht.

Roepend, smekend om te kopen.

Gebakken banaan voor

slechts een kwartje

en een blanke betaalt dan al

drie keer te veel. En wederom vertrekt de trein.

Verwijtende ogen

springen weer naar buiten,

proberen aan het raam

nog wat te slijten.

Een jongeman springt veel te laat,

valt hard,

maar heeft nog net

een dubbeltje verdient.

Ze wachten op een nieuwe trein. Kijkend uit het raam

schiet het uitheemse

als op TV voorbij.

Telkens weer een ander shot.

Mensen zwaaien vanaf

de sawah’s,

rusten in de schaduw

van een bananenblad

wat uit.

Ik maak foto’s van

het landschap waarvan

men thuis zal zeggen

dat het paradijslijk is.

Thuis is zo ver weg. Bij elke tussenstop

sta ik met beide benen

aan de andere kant

van de aarde.

Op het zuidelijk halfrond

dichtbij de evenaar.

#Poetry