Versmolten harten, stijf bevroren, klompen ijs nog aan elkaar. Zolang de kou niet uit de lucht is, kom ik niet los van haar. Probeer te smelten, soms te breken, Koude Oorlog uit de weg te gaan. Zal d’Oosten wind ooit zuidwaarts keren of blijft de kilste band bestaan? #Poetry

Tranen opgehoopt in groeven, blauwe randen, oud verdriet. Zout uit weggespoelde dromen. Jaarringen, die zij niet sliep. Maar als geesten spoken, weggedoken, verdedigt zij zich niet. In de huid gekropen van een leven dat zij niet onder ogen ziet. #Poetry

Als een vacht beweegt ze over heuvels. Glanzend, fier in de wind. Zij die nu haar ogen opent, de lente voelt, maar geen benul heeft dat ze is, geen besef dat ik haar nu al mis en weet dat straks de sneeuw weer komt. #Poetry

Mijn zelfverzekerde angst, die me ter hand neemt en naar niets leidt, want daar is het veilig. Los wil ik, vluchten voor mijn eigen vrees, jouw armen in, maar ik ben te bang. En dus sta ik ver verwijderd niets te zijn. #Poetry

Orpheus kijk niet om! Fluit voor onze laatste kans. Fluit voor mij je liefdesdans. Orpheus kijk niet om! Ik volg je, twijfel niet. Jouw groot verdriet, voel het niet. Orpheus kijk niet om! Want de Goden zijn ons goed gezind. Je schoonheid, die genade vindt. Een zuiver hart dat mij bemint. Orpheus kijk niet om! Wie wist dat hij niet redden zou? Was zijn liefde echt te groot? Zijn laatste stap, zijn laatste noot, zijn liefde werd haar dood. #Poetry