top of page

News


Mijn zelfverzekerde angst, die me ter hand neemt en naar niets leidt, want daar is het veilig.

Los wil ik, vluchten voor mijn eigen vrees, jouw armen in, maar ik ben te bang.

En dus sta ik ver verwijderd niets te zijn.


Orpheus kijk niet om! Fluit voor onze laatste kans. Fluit voor mij je liefdesdans. Orpheus kijk niet om!

Ik volg je, twijfel niet. Jouw groot verdriet, voel het niet. Orpheus kijk niet om!

Want de Goden zijn ons goed gezind. Je schoonheid, die genade vindt. Een zuiver hart dat mij bemint. Orpheus kijk niet om!

Wie wist dat hij niet redden zou? Was zijn liefde echt te groot? Zijn laatste stap, zijn laatste noot, zijn liefde werd haar dood.


Het woeste wild in herfstkleur dat stevig in spiralen valt, met temperament bewegen moet en soms de ruige Oost in knalt.

Zachte golven in mijn palmen. Rose Roos pastel getint. Harde wind en hoge toppen, als ik de juiste prikkels vind.

Onbevangen, toch gespannen, uiteindelijk weer ademloos. Wil ik geen oude winters terug, maar de nazomer met Roos.

bottom of page