top of page

News


Rode Wind golft fier langs vederlichte vleugels. Omarmd zacht, beteugeld, maar laat ook snel weer los.

De Albatros, zo vrij en onaantastbaar trots? Een fort, een rots? Een nieuwe vlucht?

Totdat de Rode Wind heel plots, haar vleugels spreidt, trots bevrijdt en het beteugelde verlost.


Loodgrijs mijn angst. Loodzwaar verdriet. Ze redt het niet. Opnieuw verdwaald. Het labyrinth waarvan ze nooit de uitgang vindt.

Een vlucht, een gids zelfs zonder prijs, maar toch te hoog. Ze loog.

Geloof dat liefde redden zou. Heb ik berouw, omdat ik de uitgang wist.


Het lichte blauw van je liegende ogen. Zo mooi. Leugens wil ik zien, slechts leugens. Dus alsjeblieft verraadt mij niet!

bottom of page