Vermist

Ik zag de schaduwzijde

van het Zijn.

Een knal.

En alleen de schaduw

bleef achter.

Het Zijn

op mysterieuze

wijze

ontbonden.

De geest gegeven.

Vermist.

#Poetry

Noordwand

De waterige morgenzon

schildert de contouren

van het kille landschap.

Langzaam verdwijnt de

lange schaduw

die valleien angst aanjaagt. Ik ben alleen,

verloren in mezelf.

Nog lang niet uit het dal

maar op weg het juiste

spoor omhoog te vinden.

Aan de voet een doodse stilte.

Het begin dat ook het eind kan zijn.

In de schaduw jagen wolken.

Drijgende grijpende armen

storten op de wand.

Ben ik sterk genoeg

te overleven

aan de dodelijkste kant?

#Poetry

Slapen met de Doden

Ik vraag wat er is gebeurd.

De leeftijd

van de doden.

De identiteit.

Alsof het belangrijk is.

Ooggetuigen vertellen.

Camera’s snorren,

bloedige shots.

In mijn hand

een microfoon.

Ik schakel mijn

gedachten uit.

Ga voor de repotage.

Maar dan zwaait de hand.

Het verminkte lichaam

richt zich op,

barst uit in een

verschrikkelijke bulderlach.

Weer lig ik stijf in bed.

#Poetry