“Dordrecht”. Het vers van Marsman dat bij elke slok steeds mooier wordt. Groots hangt het aan de wand van De Tijd*. Met mijn dronken kop...

Schaduwen van licht vervagen in de deinende spiegel van het zwarte avondwater. Het uurwerk staat strak aan de toren, onder hem de...

Turend in de diepgaande oppervlakkigheid van de spiegel tast hij de contouren af van zijn ondoordringbaar karakter. Niemand doorziet...

In jouw ogen van ijs voel ik een blik van ontkenning. Ze willen vergeten. Maar met één oogopslag bevries je geen jaren. De kilte steekt...

In de trein van Bandung naar Jogya zie ik Java van een afstand. Kijkend door het raam schiet het uitheemse als op TV voorbij. Telkens...