Schapende Wolven

Geruisloos besluipt het donker

de schaduw van onze dromen.

De volle maan voorspelt onheil,

profetes van een schemerende kracht. Legers helsoldaten in de

schaduwzijde

van de verloren dag

brengen het Lam in verdrukking.

In het helder zwart

van het spiegelend vlak

schuilt het gevaar

als schapende wolven ontwaken.

#Poetry

Vreemd Lichaam

Ze legt zich op mijn lusten neer

als een natte zachte deken.

Ze beheerst compleet mijn landschap,

maar bezit alleen de leegte. Niet vertroebeld, ook niet helder,

een zwoele blik is ineens dichtbij,

Tastend, voelend langzaam glijden.

Als een blinde maakt ze mij. En elk geluid wordt uitgedoofd.

Niets heeft nog betekenis.

Alles wat ik zie of hoor

vervaagt in een verhitte bindtenis. Even zweven, samensmelten,

siamese eenheid.

Maar gedachten breken, pijnigen

in eenhuizige tweeslachtigheid.

#Poetry

Verdwaalden

Hij kust de twijfel uit haar ogen.

Zij streelt de twijfel uit zijn hart.

Maar twijfel is niet te verdrijven,

twijfel maakt geliefden zwak. Bliksemschicht als blikken kruisen.

“Ik hou van je” de donderslag.

Woorden van ontvlamde liefde,

waar ooit geluk in lag. Wanhopig zoekend naar elkaar.

Verdwaalden in een labyrinth.

En overleven kan alleen nog maar, als elk zijn eigen weg terug vindt.

#Poetry